Oglądając się przez ramię
(wiersze szaro-złote)
Za dużo we mnie szeptów, westchnień,
za dużo dni wczorajszych jakby,
co jeszcze z życia swego skreślę,
a co w głębokie schowam sakwy?
Mam dość patrzenia wstecz, przez ramię,
i nieustannych smutnych drążeń,
czas już ustroić się w jedwabie,
porzucić myśli nieprzytomne.
Niechby mi była dana zdolność
zapomnieć się na skraju światów,
wtedy poczuję wreszcie wolność
— drogę do wierszy już otwartą.
© el.żukrowska 23.07.2013.
Fot. za Cezarym Radkiewiczem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz