Ukryty
Jesteś tu — potrójnie ukryty:
najpierw w sercu,
a ono prócz miarowego
"tak-tak" w zasadzie milczy;
w samym najgłębszym
punkcie źrenicy
- zapamiętany, najbliższy!
Tu milczenie najgłębsze,
zamknięte wilgotną ciszą,
aż po najdalszy mrok,
po najboleśniejszy
niemy szloch...
Wreszcie w pamięci -
rozhisteryzowanej, szarpanej tęsknotą,
krzyczącej pragnieniami.
O tym, że jesteś tak mocno
we mnie ukryty
- wiem tylko ja.
Nie dowiesz się o tym.
Że wiersz?
Największe kłamstwo wyobraźni!
© el.żukrowska 7.lipca 2013.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz