422 /13. DO ARCHITEKTA

Do architekta

( z przymrużeniem oka)

W twoich objęciach przemieniam się

- jestem pełna i silna jak monument,

jak baszta, jak zamek!

Gdy zechcesz mnie całować

- w twoich pocałunkach jestem

słodka i rytmiczna,

jak jeden z cudów świata,

jak tęcza, jak światło!

Patrz na mnie, patrz!

Jestem pełna uroku,

proporcji i wdzięku,

jak najpiękniejsza, niebotyczna wieża...

Zaiste - wszak jesteś architektem!

© el.żukrowska 15.lipca 2013.
© Obraz pędzla Hanny Moczydłowskiej-Wilińskiej - ZAMEK SZCZECIŃSKI