sobota, 13 lipca 2013
419/13. PROSZĘ... W SŁONECZNY DZIEŃ
PROSZĘ ... W SŁONECZNY DZIEŃ
Proszę - nie zamykaj przede mną swojej duszy,
masz w niej tyle dobra dla wszystkich,
dla mnie - jakby trochę mniej...
Ale jeśli pozwolisz lody skruszyć,
może zrodzi się uczucie w spokojny dzień,
w słoneczny dzień.
Proszę - otwórz na mnie swoje oczy,
masz w nich tyle ciepła dla wszystkich,
dla mnie - jakby trochę mniej...
Ale jeśli pozwolisz, może cię zaskoczy
odrobina tkliwego uczucia w spokojny dzień,
a słoneczny dzień.
Proszę - nie zamykaj przede mną swoich myśli,
opowiedz wszystko, co w sercu na dnie,
masz tyle czasu dla wszystkich,
dla mnie - jakby trochę mniej.
Gdybyś pozwolił płynąć słowom,
gdybyś choć troszkę otworzy się,
miałabym światełko nadziei
w spokojny, słoneczny dzień..
© el.żukrowska 13.lipca 2013.
Fot. - za My flowers
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Piękne.
OdpowiedzUsuńGościu Anonimowy
OdpowiedzUsuń_ bardzo dziękuję :)
Taki nostalgiczny wiersz, piękny w swoim... tęsknym brzmieniu
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawa interpretacja
Taki nostalgiczny wiersz, piękny w swoim...tęsknym brzmieniu.
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawa interpretacja.
Gościu Anonimowy
OdpowiedzUsuń- dziękuję za chwilę z wierszem i komentarz dla mnie.... Miło mi.:)