UFAJĄC

Ufając

W ludziach są wielkie złoża emocji!
Czasem są groźne, niczym wodospad!
Gdy roztętnione - cichną powoli...
Lecz bywa także na końcu... rozpacz.

My chcemy wierzyć, że będzie pięknie,
to dla nas tylko ziemskie Edeny,
że to z miłości nam serce mięknie,
zaś rozkosz wieńczą lody i kremy!

A przecież życie to nie biesiada,
dużo wysiłku, nieco szarości,
dzień się nie kończy zawsze na laurach -
to kołowrotek jest powinności.

W wysiłku znaleźć upodobanie,
zrozumieć w jakim celu ta praca -
wtedy się wszystko lepiej układa,
wysiłek dobrem szczodrze odpłaca.

© Elżbieta Żukrowska 4.06.2016.
fot. z internetu