Ptaki dwa
Jesteśmy jak dwa ptaki,
którym wystarczy jedno gniazdo.
Już nigdzie się nie spieszymy,
a czas i tak podsyła nam nowe wrażenia.
I tylko niepokoi myśl,
że w drogę przez świetlny tunel
pójdziemy każde oddzielnie.
Świadomość rozdzielenia
wywołuje nieprzyjemny spazm strachu,
a gdy spoglądam ci w oczy -
poznaję, że znasz moje odczucia.
Trzymaj mnie za rękę - proszę bezgłośnie.
I tak długo, jak to będzie możliwe.
© Elżbieta Żukrowska 11.01.2017.
fot. z internetu
Wow!.....piękny wiersz Elu:))
OdpowiedzUsuń