JUŻ PUSTE RĘCE
A po mojej stronie nieba tylko chmury i tylko wiatr, który je gna.
Może jeszcze odrobina ciepłych wspomnień o minionych dniach.
Może jeszcze jakieś nostalgiczne spojrzenie wstecz,
Jakiś letni drobiazg, pamiątkowa rzecz,
Jakiś zapomniany uśmiech albo śpiew
I już nic więcej,
Już puste ręce...
A po mojej stronie nieba tylko chmury i tylko wiatr, który je gna.
Może jeszcze jakaś spełniona obietnica, coś, co na zawsze się już ma.
Co się dostaje jak klejnot — do końca życia ...
Taka nasza myśl — serca tajemnica,
Talizman, skarb — nie do odkrycia...
I już nic więcej,
Już puste ręce...
© el.żukrowska sierpień 2011.
Obraz Hanny M.-Wilińskiej.
Odpisałaś mi że nie Wiesz co napisać.Właśnie odpisałaś.Kochana ogarnęła Cię niesamowita nostalgia.A te ciepłe wspomnienia to się nie liczą?????Tkaitko uwierz że jest dużo ludzi którzy zazdroszczą takim jak my nawet wspomnień.Więc spróbujmy potrafić się nimi cieszyć:))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie:))))
Nie żałuj chwil, które już minęły. Będą następne, kto wie, może jeszcze lepsze, milsze, ciekawsze? Tak naprawdę to dobrze,że wszystko mija. I wcale nie zostajemy z pustymi rękami- każde przeżycie zostawia ślad w naszej świadomości i podświadomości, wzbogaca nas, uczy życia.
OdpowiedzUsuńUśmiechnij się, te smutne chwile też mijają,
Miłego;)
Juta, Anabell
OdpowiedzUsuńBardzo słusznie - nie żałować. Już nic się nie zmieni i nie ma się na to wpływu. Widocznie mam "zadane" trochę smutku po radości i tyle. Musi być jakaś równowaga w przyrodzie.Oglądam sobie zdjęcia, dłubię trzeci czarny sweter, czytam za dużo smutnych czytadeł - nawet we tv nie umiem znaleźć wesołości. Tu to akurat najmniej. Trzeba przeczekać.Nie ma wyjścia!