STOKROTKI ZAMIAST LAURU
(z tomiku "Lira" oraz "Wiersze szarozłote")
Gonisz od wiersza do wiersza.
Rymem przemyślnym barwisz,
Słowem rzadkim upiększasz,
Szepczesz do wyobraźni,
Tam, gdzie ktoś skończył — zaczynasz,
Niesiesz powyżej szczytów.
Tworzysz i niszczysz. Ucinasz.
Dla sławy? Dla zachwytów?
.
A tu wieniec nie z laurów,
Tylko polne stokrotki białe i wiotkie —
Nietrwałe. A tak małe,
Że bukiecik ktoś do kieliszka włożył
— Ot — i szczęście całe!
© el.żukrowska lipiec 2011
© Obraz Hanny Moczydłowskiej-Wilińskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz