Jestem?
Szumem wiatru, szmerem wody,
utwardzeniem skały,
darem nieba w bryzgach morza,
choć nie dość wspaniałym...
Cichym ptakiem, który skrzydłem miłości dotyka,
niespodzianym zbóż zapachem, nie dość pospolitym...
Jestem źródłem niepokoju, co uchyla rąbek nocy,
gdy w miłosnym niespełnieniu setną łezkę toczy...
Jestem ciszą o zachodzie, śmiechem o poranku.
Jestem... wszystkim.
Choć nie byłam nigdy twą kochanką...
© Elżbieta Żukrowska 18.11.2018.
fot. własna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz