Żal?
gdzieś kruki wrony miazga drzewa
sam środek tego co tak boli
czego najtwardszy głos nie śpiewa
ni ptasi świergot nie ukoi
żal
wszechwładny gdy zaślepia
tumani wszystkie zmysły sobą
natrętne złe myśli podoczepia
zagarnia niczym mgielny obłok
żal
jakoś w związku nam nie wyszło
choć ciągle byłeś bardzo miły
powinnam krzyknąć że mi gorzko
ale i na to zbrakło siły
© Elżbieta Żukrowska 20.02.2016.
Fot. GentelmanNight
Myśli na czarno świat zamazują
OdpowiedzUsuńzal trawi dusze niczym rdza metal
nie pozwól myślom zniszczyć co piękne
wycisz swe zmysły karmione żalem
bo prawda pewnie jest z innej strony
a przyczyn smutków -
nie było wcale?
Nic się nie stało - ktoś makiem posiał
Usuńzmęczone oczy pragnęły zasnąć
lecz Pegaz czekał, aby go dosiąść
uleciał prosto we wschodu jasność...