sobota, 20 lutego 2016

ŻAL?



Żal?


gdzieś kruki wrony miazga drzewa
sam środek tego co tak boli
czego najtwardszy głos nie śpiewa
ni ptasi świergot nie ukoi
żal
wszechwładny gdy zaślepia
tumani wszystkie zmysły sobą
natrętne złe myśli podoczepia
zagarnia niczym mgielny obłok
żal
jakoś w związku nam nie wyszło
choć ciągle byłeś bardzo miły
powinnam krzyknąć że mi gorzko
ale i na to zbrakło siły

© Elżbieta Żukrowska 20.02.2016.
Fot. GentelmanNight

2 komentarze:

  1. Myśli na czarno świat zamazują
    zal trawi dusze niczym rdza metal
    nie pozwól myślom zniszczyć co piękne
    wycisz swe zmysły karmione żalem
    bo prawda pewnie jest z innej strony
    a przyczyn smutków -
    nie było wcale?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nic się nie stało - ktoś makiem posiał
      zmęczone oczy pragnęły zasnąć
      lecz Pegaz czekał, aby go dosiąść
      uleciał prosto we wschodu jasność...

      Usuń