Przecież to szczęście
Przez zapomniane, zakurzone lustra
jeszcze się sączą obrazy z przeszłości,
jeszcze nadzieja rozkwita jak róża,
a z nią razem lekko jak po pochyłości.
Lecz to tylko chwila pośród pajęczyny,
obok zakrytych niepamięcią zdarzeń,
a choć mignęła młoda twarz dziewczyny
- to czyste lustro starą twarz pokaże...
Można rozpaczać, że wiek plecy przygiął,
można buntować się przeciwko starości.
Ale to szczęście, skorośmy dożyli,
nie wszyscy mogli - odeszli w młodości.
© Elżbieta Żukrowska 4.02.2016.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz