BĘDZIESZ

Będziesz

Będziesz w tym wierszu, gdy go skończę,
nasączę tobą wszystkie wersy,
ale czy zechcesz go przeczytać
i przy tym jeszcze jako pierwszy?

Już świt zagląda, czesze drzewa,
prześwieca między gałązkami.
Przy tobie czułość mnie ogrzewa,
a nawet ludzka złość nie plami.

Będziesz dość blisko - na osłodę,
lek na tęsknotę, znieczulenie,
bo już bez ciebie nic na potem
i ja zapewne się nie zmienię.

Czy jeszcze kiedyś wiersz napiszę?
Czy da się porwać śpiewnym falom?
Co o nas naniosę na kliszę?
Zgasły marzenia... Nie błyskają...

© Elżbieta Żukrowska 15.10.2019 r.
fot. własne