Naga prawda
Liczę do dziesięciu i znikam.
Daremnie czekam. Kwiaty więdną.
O, bo za chwilę się rozszlocham!
A tobie - i tak wszystko jedno.
To nie do wiary, że drzwi na klucz...
Zawsze z uśmiechem zapraszałaś!
Teraz myślałem, że żartujesz -
nie bardzo znam się na sygnałach.
Po co się łudzę? Po co? Po co!?
Trudno tej prawdzie prosto w oczy...
Znudziłem ci się? Miałaś dosyć?
Czy tylko chcesz się trochę droczyć?
Tu nie rozstrzygnę... Nie dam rady.
Serce do ciebie się wyrywa.
A ty się tylko tak mną bawisz...
Wyraźnie widzę, że przegrywam.
© Elżbieta Żukrowska 20.07.2016.
malarstwo - Fabian Perez
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz