947//14. STASZKU...

Autor - Stanisław Kruszewski:
zapamiętam

Myśli poczęte rozbudzeniem
zwyczajne jeszcze nienazwane
i te o których nikt nic nie wie
już jak psu z gardła - zanim wstanę

ubiorę każdą w zgrzebny worek
bo mi dupami w słońcu świecą
rzędem usadzę je za stołem
w głowie niestety siedzieć nie chcą

i podzielimy się opłatkiem
może śnieg spadnie przecież święta
w bielutkim puchu wiersz odnajdę
w myślach choć biedne tyle piękna

~~~~~~~~~~~~~~

Staszku...

I niech czas Świąt dalej się dzieje,

w tym roku długo - aż po niedzielę, 

niech te uparte myśli Twoje 

dalej se tańczą jak na stole. 

I już nieważne czy w majteczkach, 

czy całkiem tak ot, na golasa, 

może niektórym wdziej koszulki, 

niech sięgną trochę niżej pasa... 

Nie warto ich rzędem za stołem, 

raczej w tym miejscu, gdzie pracujesz 

i po cichutku myśl za myślą 

w grubym kajecie zapisujesz. 

Tylko nie wrzucaj do szuflady! 

Ludziom pokazuj - niech poznają, 

jaki to rejwach w Twojej głowie... 

I niechaj w wierszach zachwycają.

  © Elżbieta Żukrowska 26.12.2014.
Fot. z internetu