OCZEKIWANIE
Myśli roztrzepotane niczym firanka na wietrze.
Czas popędza godziny tykaniem zegarów.
Na skraju snu i jawy przyczajone szczęście
- jeszcze nie wie, jak wielkim ma się tu objawić.
Drogi szare zwyczajne, nic poetycznego,
niby szale rozciągnięte między pagórkami,
skupione węzłami skrzyżowań, uprane ulewą,
po bokach ozdobione starymi drzewami.
Czas i przestrzeń. Chwila staje się wiecznością.
Przestrzenie zbyt rozległe. Mila - a jak nieskończoność.
Drobny człowiek pomiędzy... wszak miał żyć z radością.
Czas - zaledwie oczekiwanie na dobrą wiadomość.
© Elżbieta Żukrowska 28.10.2014.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz