w złotych blaskach
za rogiem wczorajszego dnia
czają się niespełnione nadzieje
może dzisiaj przywoła je czas
gdy niebieska cisza ściemnieje
a za chmurą tak senną jak miś
na coś czeka niebieski aniołek
to dla niego winogron kiść
z najlepszego krzewu uciąłeś
w złotych blaskach gasnących słońc
(to na niebie a to w wodnej fali)
uczuć garść spadła z nieba wciąż wrząc
a ktoś czeka że będą się żalić
mnie zasłonił z ogniska dym
cóż poeta się nie zna na słońcach
iskra strzeli doleci na Krym
nowy pożar się zacznie z gorąca
© Elżbieta Żukrowska 12.08.2018.
fot. Andrzej Kosiba
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz