prawda dziś już nieświeża
wydobywam prawdę uśpioną
na samą górną grzędę ją winduję
może się komuś przyda - nigdy nie wiadomo
nie wiadomo co będzie gdy tam szybko skona...
w rozpoznanych dłoniach zamieszkała czułość
ale ona jest tylko dla grupki dla niewielu
przycicha i milczy - wielka niewiadoma
czy tylko smuga świetlista złością zagrożona
w posuwistym tańcu dążąca do celu...
cóż to jest prawda ile jej dla ciebie
dziwnie nie chce się bielić a obleka w szarość
świat zagrożony jej brakiem - wie o tym niewielu
a może wiedzą wszyscy lecz dla świata to marność
jak zużyte poduchy ze zleżałego pierza
dnia nie trzeba a nocy zbyt mało
krótkich westchnień przydługie szeregi
nic nie trzeba by prawdę ocalać
oprócz wiary że jest jej potrzeba
© Elżbieta Żukrowska 6.08.2018.
fot. Pixabay
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz