KIEDY MÓWISZ O ŚMIERCI...

Kiedy mówisz o śmierci...

A to Cię "najszło"... śmiać się czy płakać?

Życie uparte jest jak sobaka, 

nie umrzesz sobie bladym świtem, 

naciesz się trochę tym przeżytym, 

a wspominając stare dzieje - 

znów dzwonów słuchaj - jak w niedzielę 

wołają, wiem, całkiem daremnie... 

Znów zjesz śniadanie, to beze mnie, 

wypijesz kawę w okno patrząc 

i nadal pragnąc szybko zgasnąć... 

Twierdzisz - dla ciebie nie ma nieba, 

św. Piotr nie zadzwoni kluczem, 

furty otwierać nie potrzeba,
niechaj czas płynie bez zakłóceń...

© Elżbieta Żukrowska
Fot. Rozystronka

20.09.2017.