60. MOJA KOCHANA

 MOJA KOCHANA

Zatrzymaj mnie w tym patrzeniu niezbornym, niezdarnym
powiedz, że sobie fantazje jakieś tylko wymyśliłem
powiedz, że uległem złudzeniom, omamom
powiedz, że ty wciąż czekasz i że wierzysz w miłość
powiedz, że zaraz dalej pójdziemy spacerkiem
tamtą alejką, gdzie słowa o miłości szeptem...
że i dla ciebie to ważne jest miejsce
takie nasze sanktuarium, nasze Jeruzalem...
Powiedz, że wieczorem gdy słońce uciekło
innym ludziom świecić, rumianki malować
ty masz swoje ryciny zdobione stokrotką
i dla mnie schowane na życie, te nowe...

Powiedz, czy teraz, gdy blaski niebiańskie
gdy inne ogrody ciebie otaczają... będziesz czekała?
Zatrzymaj dla mnie miejsce o specjalnej krasie
wcale się nie zmienię — byś mnie rozpoznała...
Zatrzymaj to miejsce u swojego boku...
gdy słońce ucieknie, gdy już będzie trzeba...
przybędę malować bialutkie stokrotki
na drugiej stronie Twojego nieba...

Jeszcze gest pożegnania, taki ostateczny...
kwiaty powiązane wstążeczką żałoby...
I to ciche wspomnienie przez łzy ukrywane
— chcę zachować twój obraz piękny i pogodny...

© el.żukrowska 26.12.2011.
© Obraz - Hanna Moczydłowska-Wilińska