Niezwykły pejzaż
( wiersz z inspiracji obrazem
Henryka Radziwszewskiego)
Już moje ścieżki do ciebie...
Już biegnę radosna i bosa
— zgubiłam oba sandałki!
Złap mnie, zatrzymaj — proszę!
Na naszych ścieżkach szelestem
przeszukuję, roztrącam
kwiaty żółte i niebieskie.
Układam się dla wypoczynku pod rumiankami
— och! dobrze, że tu jestem!
Śledzę lot ptaków po lazurze
i te nieliczne białe chmurki,
które pracowicie pucują niebo do połysku.
Lśni cudnym, świetlistym błyskiem!
Świat w tych niebieskościach
śmieje się do mnie!
Ty i moje sandałki...
Nie będę dalej szukać!
Odurza mnie zapach łąki,
usypia brzęczenie owadów.
Ten pejzaż z niebem gada,
a do mnie mówi krótkie — śnij.
© el.żukrowska 29.lipca 2013.
© PEJZAŻ - obraz pędzla Henryka Radziszewskiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz