Wazoniki - © Elżbieta Żukrowska
Kiedy miłość się kończyła
klękała bezradnie na zimnej podłodze,
a smuga światła ostrzyła jej profil,
ujawniając ślady łez.
Kilka dni później kupowała
niewielki wazonik.
Zawsze źle lokowała uczucia,
a potem serce jej zamarzało
aż do następnego razu.
Zbyt często przekraczała
bramę samotności,
by zawsze do niej wrócić,
nawet gdy zabrakło łez.
Ustawiała wazoniki na niewielkiej półce,
każdy miał swoje imię - jego imię.
Jej pamięć miała kształt wazoników.
Choszczno, 9.01.2022 r.
fot. Pixabay
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz