To tylko fakty
Rzeczywistość jest taka, że łzy pędzą sznurem,
żłobiąc na policzkach nowe smutku bruzdy,
cisza ranka nędzna, wieczorna do wtóru,
myśli zaś w rozsypce, jak pudełko puzzli.
Dlaczego wszystko poszło do innego brzegu?
Myśli teraz to drzwi zerwane z zawiasów:
ani ich podeprzeć, a domknąć się nie da,
tylko tych łez sieczka, niczym deszcz wszech czasów.
Trudno się opanować kiedy chaos rządzi,
kiedy stary Cygan smutkiem gra na skrzypkach...
A los w głos się śmieje, piasek w oczy zwiewa.
Dramat to, wciąż trauma i niepewność jutra.
© Elżbieta Żukrowska
Choszczno, 6 listopada 2019.
fot. własna
Rzeczywistość w 100%.
OdpowiedzUsuńTaaak. Bardzo dziękuję.
Usuń