Ręce
Ręce leżą cicho na chłodnej pościeli
wciąż pachnącej słońcem jesiennym powietrzem
tak się wylegiwać ktoś już je ośmielił
wszak niebo lazurowe i nie grozi deszczem
One rade się zerwać - po cóż odpoczynek
chociaż jest zmęczony każdy atom w mięśniach
nie startują w biegu bo dorosły synek
ma dość siły w swoich męskich dużych rękach
Dość sił by zastąpić w każdej jednej pracy
i z uśmiechem mówić o leżakowaniu
mamo odpoczywaj potem się zobaczy
teraz może w dłonie wetrzyj trochę kremu
Jakby nie układała swoich rąk w pościeli
zmieniała pozycje myśląc że to garda
lecz ból dręczący przywrzeć się ośmielił
i wykręca członki i nerwami targa
© Elżbieta Żukrowska 17.10.2019 r.
fot. własne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz