Broniąc się przed pustosłowiem
Pojedyncze słowa zniechęcone życiem
chcą wrócić do trzewi, lecz to niemożliwe.
Strumieniem powszedniości byle jak okryte,
nie mogą udawać, że tu są szczęśliwe.
W nowych konwenansach horyzont zamknięty,
liryczne nastroje daremnie chcą uczuć.
Myśl jest jak piruet, pchnięta w ciasne skręty,
wzbrania się przed kiełznem i wirem chce uciec.
Tyle snów, tyle chęci obnażonych, głodnych,
rąk na wpółwyciągniętych, niepewnych, niezdarnych,
jeden gest zachęty i z tych niedokładnych
ustawi się orszak wyrazów paradnych!
Wkroczą w życie teraz jak pary na balu,
tanecznym kołysaniem porwą i zanurzą
w otchłani pustego przed światem wyzwania,
aż wszystko runie z chrzęstem w głęboką kałużę.
© Elżbieta Żukrowska 7.01.2016.
Fot. tygodnikzamojski.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz