Takie małe nic - © Elżbieta Żukrowska
Nic się nie stało, nie zmieniło,
za oknem niebo jest jak było.
Raz wnurzane w akwamarynie,
a innym razem chmurą płynie.
Wiatr lubi igrać wśród drzew gałęzi,
a dla odmiany burzę pędzi,
tak zaskowyczy lub zapiszczy,
gdzie indziej woń rozniesie zgliszczy...
To dzięki kwiatów morze
chwieje się, pląsa i w kolorze
roznieca smugę wprost tęczową,
aby zawładnąć widza głową.
Głową, oczyma, całą duszą,
niech już marzenia się nie duszą,
niech ruszą pędem przez zakręty
zwojów mózgowych, przez odmęty
jego szalonych możliwości
- to prosta droga w niezwykłości.
A gdy zmęczenie, rozedrganie,
tak miło spocząć jest na sianie,
tak miło miękkie włosy gładzić,
w miłosny świat dziewczę wprowadzić.
I nie targować się, nie zżymać,
a odpoczywać. Odpoczywać...
Choszczno, 28.01.2023 r.
fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz