Czas, morze i człowiek
Wiatr zna dramaty spisane na piasku plaży...
Wie, ile łez zmieszano z wodami morza.
Zna sekrety powierzone burzom lub mgłom...
Już uleciały, już ich nie ma!
Spojrzenie wędruje na skraj horyzontu,
tam szalona natura rozrzuciła barwy.
Utworzyła obraz pod dziwnym kątem,
a może to wzrok już jest niedoskonały.
Myśl cieniutką nitką powraca do wspomnień:
przecież już kiedyś kwitły tak śliczne zachody,
obok ktoś za rękę... a może to cień był...?
Teraz wiatr tańczy pośród kropel wody!
Czas wyznaczył marszrutę - raz życie, raz plany,
srebrzył włosy, na dachy malachit nakładał.
A człowiek brnął przez to ciekawy, zachłanny,
jeden więcej poznał, a drugi - posiadał.
© Elżbieta Żukrowska 3.08.2016.
fot. Łukasz Żukrowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz