Ile dałeś, a ile zabrałeś...
Czasem w środku nocy przestępuję progi,
które podobno już dawno minęłam,
zaciskam usta, by oszczędzić słowa
i daremny skowyt, gdy tak się rozklejam.
Patrzę na dłonie, które w swej słabości
na przekór duchom wyciągam do ciebie,
lecz ta wszystka słabość podobna jest do trzcin,
po których wiatr się ślizga z radością lub w gniewie.
Ile dałeś mi ciepła? A ile czułości?
Ile razy karmiłeś tęsknotą, pragnieniem?
I gdzie to zabrałeś jak najlepszy dowcip,
bym już nie słyszała twej muzyki trzmielej?
Za ostatnim załomem, przez noc z piorunami
jeszcze pomrukują wybrzmiałe westchnienia.
Już nie będzie pieszczot, miłości ni pieśni.
Uspokój się serce. Brak uczuć wszystko w życiu zmienia.
© Elżbieta Żukrowska 9.04.2019 r.
fot. internet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz