MGŁA

Mgła

Cisza jak makiem... Mgła dokoła.
Ptaki zaspane, mokre piórka.
Jesień jest teraz, wiatrem woła,
a może cmoka jak wiewiórka...
Mgła...

Ktoś w cichym oknie pije kawę,
ktoś inny auto szykuje w drogę.
Ten biały całun stawia obawę,
czy bezpieczeństwo jest za progiem.
Mgła...

I choć na drzewach sporo liści,
choć wróble w krzaczkach czyszczą pióra,
jakoś tak smutek już się przyśnił,
gdy niebem włada smutna chmura.
Mgła...

Gdy tak co ranka tuman wisi,
słońce nie może spaść na ziemię,
muzyk omija smutne klawisze,
chociaż jest grania już spragniony.
Mgła...

To ona psuje ludziom humor,
zamyka oczy na piękno świata.
W swoich oparach przynosi opór,
chce byś zapomniał o pięknie lata.
Mgła...

© Elżbieta Żukrowska 21.10.2018.
fot. Andrzej Kosiba