Z tobą być zawsze, szeptać o w c z o r a j,
dalekie j u t r o ogarnąć w ciszy...
I morza słuchać, ono też szepcze,
kołysze serca, nie mąci myśli...
A jeśli razem po mokrym pisaku
prosto we wschody słońca podążać,
rozsypać westchnień iskrzące blaski,
a może nowe nadzieje wiązać...
To życia urok, bogactwo, krasa!
Z rozmysłem pić je, jak nektar z czary!
Czy można przy tym rozum zatracać?
Czy może stać się nazbyt figlarnym?
To bycie z tobą jest tutaj sednem,
czas połączony jak wino poi.
Nawet co trudne - lżej, kiedy wspólnie
i każda rana wtedy się goi.
© Elżbieta Żukrowska 5.09.2015
Fot. z internetu
A jeśli razem po mokrym pisaku
prosto we wschody słońca podążać,
rozsypać westchnień iskrzące blaski,
a może nowe nadzieje wiązać...
To życia urok, bogactwo, krasa!
Z rozmysłem pić je, jak nektar z czary!
Czy można przy tym rozum zatracać?
Czy może stać się nazbyt figlarnym?
To bycie z tobą jest tutaj sednem,
czas połączony jak wino poi.
Nawet co trudne - lżej, kiedy wspólnie
i każda rana wtedy się goi.
© Elżbieta Żukrowska 5.09.2015
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz