OSTATNIE POŻEGNANIE

OSTATNIE POŻEGNANIE


Przez zimowy cmentarz płynnie pieśń długa

i aż do grudek ziemi spada i się kłoni 

- bliscy oddają Bratu ostatnią posługę, 

to jest jak pożegnalny szczery uścisk dłoni.

Na świeżej mogile rozkwitają kwiaty,

a płomyk zniczy chwieje się na wietrze, 

wiatr szarfy układa, rozchyla wiązanki 

i modlitewne westchnienia aż do nieba niesie.

To, co zebrane przez całe życie 

- jako biała dusza na zielone łąki 

płynie w rytm słów "wieczny odpoczynek" 

i w cieniu Pana rozkwita niczym świeże pąki...

© Elżbieta Żukrowska 9.02.2014.
Fot z internetu