Dziękując za słońce
Jeszcze nie pora na zakończenia,
słowo za słowem niechaj pada,
by jednych zadośćuczynieniem,
innych miłością obłaskawiać.
Nie klaskać w dłonie, a pośród ciszy
perłowym blaskiem zauroczyć:
- Popatrz, kochany, nowe świty
nowe uczucia będą toczyć.
Ale my - razem czy rozdzielnie -
jeszcze do Pana ranne westchnienie
- dziękujmy za świeży cud słońca
oraz za nasze ocalenie...
© Elżbieta Żukrowska 2.02.2015.
Fot. Ela Piotrowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz