Między nami poetami
(dedykowany Leszkowi Szczurkowi)
Smutek rozsiewasz po moim sercu,
bo zgubiłeś dzisiaj pióro orła...
A może warto z drogi zawrócić,
A może warto z drogi zawrócić,
poszukać, mówiąc - JA SIĘ NIE PODDAM !
Zawsze kłaniałeś się kapeluszem,
dziś tak bezradnie wiszą ramiona...
Nie daj się! Ocal poety duszę!
Nie pozwól swojej poezji konać!
I porozmawiać masz ze mną tutaj
o tym ostatnim przelocie ptaków.
Albo o sprawach najoczywistszych,
byś nie zagubił już życia smaków.
Kiedy się sprawy załagodzą,
kiedy się skończy czas niedobry -
będziesz miał piórko na kapeluszu,
nowe spojrzenie - oby nie chłodne!
Wiodąc mnie poprzez opowieści,
dalej i dalej, w samą głębię,
może odkryjesz świat skrywany,
to znaczy swoje serce gołębie.
© Elżbieta Żukrowska 30.04.2016.
Fot. military-zone-sklep
Zawsze kłaniałeś się kapeluszem,
dziś tak bezradnie wiszą ramiona...
Nie daj się! Ocal poety duszę!
Nie pozwól swojej poezji konać!
I porozmawiać masz ze mną tutaj
o tym ostatnim przelocie ptaków.
Albo o sprawach najoczywistszych,
byś nie zagubił już życia smaków.
Kiedy się sprawy załagodzą,
kiedy się skończy czas niedobry -
będziesz miał piórko na kapeluszu,
nowe spojrzenie - oby nie chłodne!
Wiodąc mnie poprzez opowieści,
dalej i dalej, w samą głębię,
może odkryjesz świat skrywany,
to znaczy swoje serce gołębie.
© Elżbieta Żukrowska 30.04.2016.
Fot. military-zone-sklep
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz