DZIŚ...

 

dziś... - © Elżbieta Żukrowska

jestem kobietą smutną o poranku
gdy blady przedświt prowokuje słońce
gdy pusta przestrzeń znosi nocny horror
gdy szarą mgłę w ciepły uśmiech zmienia
lecz w duszy zimno
ile czekać trzeba
by powrót uczuć rozjarzył nadzieję
by poczuć znowu jak w nieśmiałym śpiewie
ptak niesie wiosnę
a wiatr woń rozwiewa
tych bzów kwitnących i białej czeremchy
która zasłuchana w żabie koncerty
zaprasza w wilgotną zieloność
nadrzecznej łąki

wstaje dzień
nadzieja dojrzewa
zatrzymana miłość cicho łka w moich ramionach

Choszczno, 3.05.2022 r.
Fot. tapety