Pięćdziesiąt lat - a dla nas moment
Roczek za rokiem tak znienacka
i już pięćdziesiąt lat minęło,
a życie z nami się nie cacka:
zmarszczki posiało, plecy zgięło...
Choć w oddaleniu - to pod rękę,
świecą nam dawne ideały:
empatia, miłość, dobro, piękno.
Ułamki szczęścia czas ocalić.
Wspomnień okruszki zebrać w całość,
kilka zdjęć zrobić na pamiątkę,
aby to nowe się nie zlało
z dziś zakończoną pięćdziesiątką.
Kiedy zakwitły NAM kasztany
- młodość i miłość była w sercach,
nie przerażały żadne zmiany,
nieznany wyraz to "demencja"...
"Pod Papugami" śpiewał Czesław...
Krysia i Maciek, Basia, Andrzej -
im właśnie gwiazda uczuć wzeszła,
obrączka i przysięga dla niej...
Ktoś orzekł jednak, że za wcześnie,
że lepiej studia, tańce, wino
i zaszalało się troszeczkę,
Michał z niejedną już dziewczyną...
Dziś jest w pamięci amfiteatr,
spacery, bzy, pierwsze wyznania,
lecz czas powoli to zaciera,
wnukami chwalisz się od rana!
Rozkosznie było nam być młodym
i marzeniami biec daleko,
wierzyć, że wszystko jest przed nami,
prawdziwa miłość ciągle czeka.
Wierzyć, że gruszki są na wierzbie
że można plan zrealizować,
wystarczy tylko dłonią sięgnąć,
i można będzie wznosić toast!
© Elżbieta Żukrowska 16.05.2019 r.
zdjęcie - Ala Bartkowska
Wiersz powstał na Jej zamówienie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz