CIĘŻKO TAK

 


Ciężko tak - © Elżbieta Żukrowska

Czas się dramatem rozciąga w przestrzeni.
Drżą już ramiona, a strach ściska serce.
Może to wielka obawa pandemii,
tego co do nas, do domów, przywlecze.

Już bezrobotny jest syn oraz wujek.
Ciotka zaledwie ma dziś ćwierć etatu.
Na półkach w sklepie drożyzna panuje.
Ludzi nie poznasz, bo każdy za maską.

I choć na stole ustawiasz pęk kwiatów,
jakoś już nie cieszą, nie radują oka.
Być może nawet rozrzutną się czujesz.
Czy w miejsce kwiatów lepsza wiersza strofa?

Lecz ani kwiaty, ani rytm poezji
nie zabezpieczą spokoju, pogody.
Serce uderza głucho w klatce żeber -
czujesz, że nowe nadciągają chłody...

Choszczno, 27.01.2021 r.
fot. Andrzej Kosiba