Cisza 1
Zakołysało się moje niebo
gdy cisza świat w ramiona brała
może się bało o czyjąś duszę
a moja dusza już szeptała
ale umilkła onieśmielona
wielkim przestworzem nieba-ziemi
poszumem morskich fal przy skroni
i skrzydeł ptasich ponad nimi...
Zapadał mrok gasząc latarnie
lecz w duszy światło pozostało
na roztańczone morskie wody
błogosławieństwo swe wylało
i ujarzmione zmilkły wiatry
i cisza stałą się rozległa
siedziałam tam rozpogodzona
chociaż nikomu niepotrzebna...
Cisz i ja Cisza i dusza
Brak myśli ozdób czarcich piór
I niech mnie nikt już stąd nie rusza
I niech mnie nie pozbawia chmur
© Elżbieta Żukrowska 30. 01. 2019 r.
fot. Wojciech Żukrowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz