Zostałam sama - © Elżbieta Żukrowska
Nie powiem, abym się spodziewała,
czekała na to, pragnęła, chciała...
Łza potoczyła się smutna, szara,
srebrną od dawna już nie bywała, bo
- zostałam sama.
Wiatr wył w kominie, gdzieś łamał drzewa,
gość uśmiechnięty do mnie nie zaszedł.
Tu komornika raczej się spodziewać,
dla mnie pozostał złych myśli pasztet, bo
- zostałam sama.
Wyrzucić kubek? Żel do golenia?
Po co mi koc ten i pidżama?
Jemu tych rzeczy też nie potrzeba.
Ja tylko wspomnień zamykam magię, bo
- zostałam sama.
Choszczno, 10.10.2020 r.
fot. własna
Smutne, refleksyjne ale prawdziwe. Takie jest życie.
OdpowiedzUsuńTakie się snują w głowie myśli, choć nie zostałam sama. Mąż nawet czasami się o mnie troszczy, tak jak ja o niego. :) :) :) Dzięki za odwiedzinki. ♥
Usuń