PRAGNIENIE

Pragnienie


Prosiłem - zatańcz i zaśpiewaj.
Jednak to teraz nierealne,
zostały telefony, listy
i tęsknot morze nieprzebrane.

A z listów i z każdej rozmowy
sypią jak śnieg stęsknione słowa
i już nie proszę, nie chcę nowin,
chroń mnie przed światem, nawet schowaj!

Kwiatem niebieskim dla mnie zostań
na progu nocy granatowej,
albo najbielszym śnieżnym płatkiem...
I pozwól, bym cię ucałował!

Rozgrzanych myśli tęskne błyski
ciasno chcą spowić konwenanse,
ty mi obiecaj, co noc przyśnij,
bo w snach tych razem ze mną tańczysz!

© Elżbieta Żukrowska 18.11.2015.
fot. z internetu