UFAJMY BOGU

Ufajmy Bogu

Te nasze plany, myśli, marzenia,
nie mają dzisiaj nic do powiedzenia.
Maleńki wirus, mniej niż ziarnko maku,
już pół ludzkości zmusza do płaczu.

Są odkażane place, ulice,
lotniska, dworce, całe stolice.
Czas to pandemii, dawno nie znany
i pod uwagę raczej nie brany.

Zamknięci w domach trwożnie sprawdzamy,
czy nasi bliscy są zdrowi z nami.
Lecz już ktoś chory leży w szpitalu,
a nasza rozpacz nie ma umiaru.

Najgorsza jednak nasza bezradność
- wszystkie wysiłki ludzi upadną.
A wirus dalej w świecie szaleje
i wciąż odbiera ludziom nadzieję.

Co można robić? Tylko się modlić,
liczyć na Boga, że będzie szczodry.
Może powstrzyma rozwój zarazy,
gdy kolana zegną młodzi i starzy.

© Elżbieta Żukrowska 30.03.2020 r.
fot. z internetu