Zwiędłe słoneczniki - © Elżbieta Żukrowska
Kawa podnosi z wolna powieki...
Na stole chyba obraz van Gogha.
A słoneczniki bujne
i też bujnie zwiędły,
kilka żółtych płatków
znaczy omdleń drogę...
Kobieta smutnie patrzy,
chyba uroniła łezkę.
Niewypowiedziany smutek
współgra z wizją zdrady,
umierania miłości,
odejścia w zaświaty
i tej malarskiej
smutnej melancholii.
Vangoghowski portret
dzbana z dużym kwieciem
tu stał się symbolem
odejścia w niemocy.
Komu to potrzebne,
by po ciężkich przejściach
dalej tonąć w smutku,
zwątpieniu sierocym... ?
Choszczno, 6.12.2020 r.
grafika z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz